Cem Karaca... Anadolu'nun batıya açılan yüzü. Namus belasına yatan Anadolu'yu anlatan, tamirci çırağına işçisin sen işçi kal diyen, resimdeki gözyaşlarıyla bize bakan büyük insan. Ermeni bir annenin çocuğu olduğu için yaşarken de arkasından da çok konuştular, ışıklara yürüsün.
Ama Cem Karaca deyince aklıma ilk nedense "bindik bir alamete gidiyoz kıyamete" şarkısındaki şu bölüm gelir:
"Eskiden adam gibi
Oturur meze yerdik
Şimdi meze yer gibi
Oturup adam yiyoz garii
O zaman siz buna
Müstehaksınız len! "
Galiba haklısın Cem Karaca biz buna müstahakız.
Son olarak da Cem Karaca denilince aklıma mahşerin dört atlısına yazdığı (Fikret Kızılok, Barış Manço, Erkin Koray, Cem Karaca ) şiir gelir onu da paylaşıp müsaadenizi isteyip ağlayacağım: (arkadan çalan Enya-Now We Are Free'nin etkisi yoksa duygulanmazdım)
"Keşke elverseydi töre de
Naaşını yakabilseydik
Tutup da sonra göğe
Savurabilseydik küllerini
ve her yağan yağmurla beraber kapatıp şemsiyemizi
Karışmış rahmetle Fikret yağıyor diyebilseydik
Mütevazi bir cami avlusundan
Sen cihan değiştirdin
Yaradanın kılıcı,
Kuşkusuz, 4 silahşörlerden keskin
4’tük 2 kaldık.
keşke hiç eksilmeseydik."
Evet artık tek kaldılar. Erkin Koray gözüm üzerinde kendine dikkat et. Bir de benim için Ortaçgil'e