27 yaşım bitiyor ve hala içimde saçma bir adam var. Hala aptal ve uslanmazım. Yaşadıklarımdan ders çıkarmayı bilmiyorum. Asla sağlam temeller atamıyorum hayata. Kumdan kaleler yapıp dalgalar yıkmasın diye uğraşıp sonra da sıkılıp yıkan bir çocuktan hiçbir farkım yok. Soruya dönersek hep değişti ama asla iyi yönde değil. Giderek bir antikahramana evriliyorum galiba.