- Yirmi yıl evvel düştüm ana rahmine; acısız oldu.
Bilmem kaç yıl sonra da toprağa düşeceğim aynı şiddetle; acımasız olacak. -
Biçimsiz bir çocuk, hayli küçük yaşı.
Üzerine uygulanan şiddet her geçen gün arttı.
Terk edildi bir öpücüğü bile çok gören babası tarafından;
fark etti ailesinin beş para etmediğini;
ödün vermeyecekti aile içerisindeki yalnızlığından.
Büyüyor yalnızlığın her yeri yamalı bir palto giyindirdiği Bursa sokaklarında.
İnsanları eziyor, eziyor insan olmayanları da.
Olduğunu değil, olmak istediğini oynuyor.
Saat sabah dört; damarları kaynıyor.
Kusuyor sokaklara mahkum bir çocuk gibi nefretini kağıtlara.
Özür dilerim sevgili anne, sevgili baba.
Kendinizi benim yerimde varsayınız;
henüz on yaşındasınız;
intiharı düşlemek yerine ne yapardınız?
Zaman geçti;
nasıl da kendimden bir tanrı yarattım.
Yok seninle bir farkım;
elime kalemi alınca "ben"i yeniden yineleyerek yaratıyor tanrı yanım.
Ben Şahin Ari;
yaptıklarım, ya da yapacaklarım kadarıyla değil,
yazdıklarım ve yazacaklarım kadarıyla varım.
*Mübalağa abartıdır. Abartı ise sanattır.
