Bugun istanbul yine hatirlatti seni.
Her Sokağın adımında Sen,
Denizin mavisinde gozlerin...
Özlettirdin kendini yine.
Yalnizlik mahkumu olup,
Gece gűndűz ismini sayıkladım,
Yoklugunda Olur olmaz kapı Caldim,
Hakketmedim ama hesabi mahsere biraktim.
Benim icin bitti herşey,
Geriye kalan tek sey
Yoklugunda Yanan yuregim bide çaresizlik...
Darmadagin Olmus herşey,
Rihtimlar umudu denizden kesilmis,
Giden bir daha gelmiyor yoklugunun ertesi...
Senden sonra uykusuzluk bașlari sarmis.
Yakan sigaralar dumaninda,
Alev oluyor tüm yurekler.
Sensizlik iste boyle bir Yara birakti geriye.
Kahrolasi duzen dahi bozuldu,
Var olanlar yok oldu bir ışık ürpertisinde.
cilekes sokaklar bir bir ismini yucelti.
Seni anlatmak kağıdı bombos cumleler ile anlatmak gibi oldu.
Bu son Olsun,
Biraktim elimde Solan çiçekleri,
Olan artık ben değilim.
Kirilan bi kalp biraktin ebediyete.
Șuan var olsam da,
Ama artik hicbir seyin degilim...
(irfan Akıncı)
