ne akan gözyaşları durdurabildik,
ne de duygularımızı ifade edebildik.
her şeyi bugünün olacağı gibi gördük,
yarınları unutur hale getirerek.
mutluluğu o anla bütünleştik ,
acıyı unuturak.
sevgimizi birisi olduğunda anladık,
kaybetmeyi göze alarak.
çileyi zor anlarımızda öğrendik ,
Kendimizi mutluluktan yoksun bırakarak.
gökyüzüyü kaybettiklerimiz olduğunda anladık,
zevkin peşinden koşarak.
dostlarımızı dar günümüzde anladık,
sevinçli günümüzde unutarak.
hayatımızı bir anla bütünleştik,
geleceğimizi bir akşamla bütünleşerek.
(İRFAN AKINCI)