Ben bunu eskiden olsa direk erkekler derdim ama üniversitede gözlemlediğim şeylerden biri de bu oldu. Şu aşk acısının cinsiyeti yokmuş onu anladım. Aslında yine şimdi erkekler derim fakat o da acıyla yüzleşmek konusunda çok da cesur olmamalarından kaynaklı çünkü bir kadını unutamamak hele o unutmuşken, bir erkeğin zoruna gittiği için beyinleri bu acıdan kaçmaya ve kaçış yolları aramaya başlar bunu yapmayan erkekler de sadece acılarını içinde yaşayarak kimseye çaktırmazlar. Ama biz kadınların bir erkeklik gururu olmadığından bunları çok da takan varlıklar değiliz. Ancak şunu söyleyeyim; bu sadece seven "insan" için geçerlidir. Çünkü seven her insan kadın erkek farketmeksizin bu acıyı hisseder.
